معرفی بخش اورژانس

بخش اورژانس مرکز قلب و عروق شهید رجائی ارائه دهنده انواع خدمات تخصصی و فوق تخصصی قلبی و عروقی به مراجعین محترم می باشد. از جمله مزایای بخش اورژانس این مرکز می توان به موارد زیر اشاره نمود:

·         ارائه خدمات شبانه روزی در کلیه روزهای هفته توسط کادر مجرب و با سابقه

·         حضور اتند مقیم بخش اورژانس از ساعت 7 صبح الی 5 بعد از ظهر

·         حضور یک نفر فلوشیپ بیماریهای قلبی و عروقی از ساعت 5 بعد از ظهر الی 7 صبح

·         حضور مستمر چهار رزیدنت سال دو و یک رزیدنت سال سه در طول 24 ساعت شبانه روز

.         وجود چهار اتاق معاینه جهت جلوگیری از تشکیل صف و انتظار طولانی مدت بیماران گرامی

خدمات پاراکلینیک بخش اورژانس:

با توجه به اهمیت دریافت نتایج تست ها و آزمایشات پاراکلینیک، بخش اورژانس مرکز قلب و عروق شهید رجائی با هماهنگی بخش های پاراکلینیک(آزمایشگاه، رادیولژی و ...) در کوتاهترین زمان ممکن نتایج را دریافت نموده و پزشکان حاضر هرگونه اقدام تشخیصی و درمانی را برای بیماران محترم در اسرع وقت ارائه می دهند.

ساختار بخش اورژانس:

بطور کلی بخش اورژانس مرکز قلب و عروق شهید رجائی از قسمت ها زیر تشکیل شده است:

.       درمانگاه اورژانس مشتمل بر قسمت پذیرش اورژانس، یک اتاق تریاژ،4اتاق معاینه، یک اتاق الکترو و یک اتاق پزشک مقیم بخش اورژانس

.       واحدCPR مشتمل بر2 تخت  CPRتوام با کلیه تجهیزات

.       واحد تحت نظر متشمل بر10تخت تحت نظر

.       واحد اطفال شامل 3 تخت اطفال (2تخت نوزاد و یک تخت اطفال بزرگسال)

.       یک اتاق ایزوله

.       بخش CCUاورژانس شامل 20 تخت بزرگسال

امکانات و تجهیزات بخش اورژانس:

.      تجهیزکلیه تختهای CCU، تحت نظر، اطفال و ایزوله به دستگاه مانیتور سانترال

.      مانیتورهای مجهز به پالس اکسی متری،NIBPl

.      تجهیز کلیه اتاقها ویونیتها به اکسیژن و ساکشن سانترال

.      دستگاه ساکشن پرتابل

.     دو دستگاه الکترو شوک

.      5سیلندر اکسیژن

.      یک دستگاه وارمر نوزاد

.     یک عدد کات نوزاد

.     دو دستگاه مانیتور پرتابل مجهز به پالس اکسی متری وNIBP (مخصوص اتاق تریاژ و واحدتحت نظر)

تشخیص علایم حمله قلبی

شناخت علایم حمله قلبی و پاسخ سریع نسبت به این علایم اهمیت بسیاری دارد. اگر فرد دچار حمله قلبی تا رسیدن به بیمارستان زنده بماند، احتمال مرگ وی کاهش زیادی می‌یابد. شروع درمان برای بازکردن سرخرگ‌های مسدود شده کرونری قلب ظرف مدت 60 تا 90 دقیقه بعد از شروع علایم حمله قلبی (برای مثال درد قفسه سینه) موثرتر می‌باشد. اگر جریان خون به عضلات قلبی کاملا مسدود شود، آسیب دایمی عضلات قلبی در عرض 20 دقیقه رخ می‌دهد. بنابراین پس از شروع علایم احتمالی حمله قلبی، روی هر دقیقه حساب کنید تا در حفظ جان خود و بهبود کیفیت زندگی بعد از حمله قلبی موفق باشید. قبل از هر اقدامی باید به اورژانس (115) زنگ بزنید.
پرسنل اورژانس درمان را بلافاصله یعنی حتی قبل از رسیدن به بیمارستان شروع می‌کنند. اگر دچار ایست قلبی شوید، پرسنل اورژانس دانش و تجهیزات لازم و کافی را برای پشتیبانی و بازگرداندن ضربان قلب دارند. یکی دیگر از مزایای تماس با اورژانس و انتقال با آمبولانس به بیمارستان این است که فردیکه دچارحمله قلبی شده و توسط آمبولانس حمل می‌شود، بلافاصله به محض ورود به بیمارستان درمان مناسب را دریافت می‌دارد و پرسنل اورژانس بیمارستان به محض رسیدن آمبولانس درمان را شروع می‌کنند.
اگر قرص آسپرین در دسترس است یک عدد از آن را بخورید. به جای بلعیدن، بهتر است آن را بجوید. سپس صبر کنید تا پرسنل اورژانس برسند. اگر تنها هستید درب منزل را باز بگذارید، سپس بنشینید یا دراز بکشید تا آمبولانس برسد.

در صورت بروز علایم حمله قلبی چه کاری باید انجام داد ؟

بسیاری از افراد در مراجعه به بیمارستان تاخیر می‌کنند، گاهی اوقات 2 ساعت پس از وقوع نخستین علایم بالینی به بیمارستان می‌روند. برخی افراد امیدوارند که این علایم خودبه‌خود برطرف شوند، برخی نمی‌خواهندکه توسط یک علامت هشداردهنده کاذب بی‌دلیل دست‌پاچه شوند و برخی می‌پندارند که حمله قلبی بیماری وحشتناکی است که درمانی ندارد و بسیاری از افراد هم از مزایای بیشمار درمان زودهنگام آگاه نیستند. هر چند این احساسات قابل درک می‌باشند، ولی بهتر است شما با نخستین نشانه‌های حمله قلبی درخواست کمک نمایید. به این ترتیب امکان درمان موثر و زودهنگام فراهم می‌شود.
اقدامات ابتدایی لازم برای فرد دچار حمله قلبی را یاد بگیرید، در این صورت شروع سریع درمان ابتدایی حمله قلبی پیش از رسیدن پرسنل اورژانس امکان پذیرخواهد بود.‌‌ قبل از همه، باید نشانه‌های هشداردهنده حمله قلبی را یاد بگیرید. با پزشکتان درباره احتمال بروز حمله قلبی گفتگو کنید و درباره نحوه مقابله با حمله قلبی مشورت کنید. برای مثال اینکه آیا باید آسپیرین بخورید و از نیتروگلیسیرین (قرص زیرزبانی) استفاده کنید (صفحه253را ملاحظه بفرمایید). اگر شما در معرض خطر می‌باشید با خانواده، دوستان و همکاران خود درباره نشانه‌های هشداردهنده حمله قلبی و بهترین درمان ممکن صحبت کنید. بدانید که در نزدیکی شما چه کسی از نحوه احیای قلبی ریوی (CPR) اطلاع دارد تا درصورت لزوم از او کمک بگیرید. اگر دسترسی به اورژانس امکان ندارد، شماره تلفن مرکز فوریت‌های منطقه خود را به حافظه تلفنتان بدهید (اعم از آتش نشانی125، آمبولانس یا پلیس 110). آدرس نزدیکترین بیمارستان دارای خدمات 24 ساعته به بیماری‌های قلبی را نیزیادداشت نموده و آن را در دسترس قرار دهید.
وقتیکه وارد اتاق اورژانس بیمارستان می‌شوید، پزشک و یا سایر پرسنل پزشکی ممکن است سوالاتی درباره علایم بالینی از شما بپرسند. اگر قادر به پاسخ دادن باشید، اطلاعاتی که به آنها می‌دهید به درمان شما کمک خواهند کرد.
 این پرسش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
• برای اولین بار چه وقت متوجه علایم شدید؟
• در آن زمان مشغول انجام چه کاری بودید؟
• آیا علایم ناگهانی بوجود آمدند، یا به تدریج ایجاد شدند؟
• آیا غیر از علایم اولیه یا علایم شدید، علایم دیگری هم داشتید؟
• به ناراحتی خود بین 1 تا 10 چه درجه‌ای می‌دهید؟
• امروز چه داروهایی مصرف کرده‌اید؟
• معمولا چه داروهایی مصرف می‌کنید؟

هشدار!
نشانه‌های ایست قلبی

یک فرد دچار ایست قلبی :
•  هشیاریش را از دست می‌دهد.
•  نفسش بند می‌آید.
• نبضش نمی‌زند.

اقدامات ضروری

• با اورژانس تماس بگیرید (شماره تلفن 115).
• اگر احیای قلبی ریوی (CPR) را آموزش دیده‌اید، از آن برای زنده نگهداشتن فرد تا رسیدن پرسنل اورژانس و انجام دفیبریلاسیون استفاده کنید.
• سعی کنید از دفیبریلاسیون خودکار خارجی (AED) برای کمک به فرد استفاده نمایید (صفحه241را ملاحظه بفرمایید).

استفاده از یک  AED  (دفیبریلاتور خودکار خارجی)

پرسنل غیرپزشکی آموزش دیده مانند آتش‌نشان‌ها یا میهمان‌داران هواپیما نیز می‌توانند از AED  استفاده کنند. تعداد AEDها به طور فزاینده‌ای در محل‌های کار و سایر اماکن عمومی رو به افزایش می‌باشند. یک فرد با آموزش مختصری درباره طرزکار این دستگاه، ممکن است جان افراد بسیاری را نجات ‌دهد. AED ریتم قلب را تعیین می‌کند و به طوراتوماتیک میزان جریان الکتریکی مورد نیاز برای بازگرداندن قلب به ریتم طبیعی را تعیین می‌کند.

محل یک AED

استفاده فوری از AED یعنی حداکثر سه دقیقه بعد از افتادن فرد در اثر حمله قلبی، امکان زنده ماندن فرد دچار حمله قلبی را افزایش می‌دهد. علایمی مانند علامت روبرو در اماکن عمومی برای مثال در فرودگاه، ایستگاه راه‌آهن، خانه سالمندان و باشگاه‌های ورزشی نشانگر محل قرارگیری یک  AED  می‌باشد.

 

 اختلال ریتم بطنی

بطن‌ها قسمت اصلی پمپاژ قلب را انجام می‌دهند بنابراین معمولا آریتمی‌های بطنی شدیدتر از آریتمی‌های دهلیزی می‌باشد. آریتمی‌های بطنی خطرناک معمولا همراه با سایر بیماری‌های قلبی رخ می‌دهند و رخ دادن تنهای آنها، شایع نمی‌باشد. یک فرد سالم ممکن است ضربان‌های منفرد اضافی زیادی داشته باشد، که همگی از بطن‌ها منشا می‌گیرند،‌ چنین فردی اگر دارای عملکرد طبیعی قلب باشد، معمولا نیازی به درمان ندارد. 

 

انقباض زودرس بطنی 

انقباض زودرس بطنی،‌ زمانی رخ می‌دهد که بطن‌ها بسیار زودتر منقبض شده و ضربان قلب طبیعی را قطع می‌کنند. انقباض زودرس بطنی ممکن است بدون علایم هشداردهنده اتفاق بیافتد. انقباض زودرس بطنی اغلب بعد از مصرف کافئین یا داروهای بدون نسخه‌ای که حاوی افدرا یا افدرین می‌باشند، رخ می‌دهند.

 انقباض‌های زودرس بطنی به خودی خود ممکن است بی‌خطر باشند و اغلب نیازی به درمان ندارند. اما اگر شما مبتلا به یک بیماری قلبی دیگر مانند آسیب عضله قلبی (کاردیومیوپاتی) یا نارسایی قلبی نیز باشید، در این‌صورت انقباض‌های زودرس بطنی ممکن است هشداری برای آریتمی‌های بسیار شدید یا درازمدت نظیر تاکی‌کاردی بطنی یا فیبریلاسیون بطنی باشند.

 

تاکی‌کاردی بطنی 

در یک فرد مبتلا به تاکی‌کاردی بطنی مجموعه‌ای از انقباضات بطنی از نقطه‌ای در درون بطن‌ها منشا می‌گیرند و ضربان قلب از 100 ضربان در دقیقه به 250 ضربان در دقیقه افزایش می‌یابد. نگرانی اصلی ناشی از این نوع تاکی‌کاردی قلبی این است که این نوع آریتمی ممکن است با پمپاژ خون توسط قلب تداخل کند. در این حالت فرد به سرگیجه و سنکوپ دچار می‌گردد. تاکی‌کاردی بطنی ممکن است بدون هیچگونه هشداری به فیبریلاسیون بطنی ‌تبدیل گردد که یک بیماری کشنده  است.

بنابراین از تاکی‌کاردی بطنی به عنوان یک اختلال اوژانس یاد می‌شود. هدف از درمان تاکی‌کاردی بطنی، متوقف نمودن ضربان تند قلب است. این کار در صورت لزوم به وسیله شوک الکتریکی (دفیبریلاسیون) انجام می‌شود. اگر ریتم طبیعی قلب باز نگردد، ممکن است تاکی‌کاردی بطنی به فیبریلاسیون بطنی تبدیل شود و در عرض چند دقیقه فرد را از بین ببرد.

 

فیبریلاسیون بطنی 

فیبریلاسیون بطنی خطرناک‌ترین نوع آریتمی است که نیاز به مراقبت‌های اورژانسی و فوری دارد. در این نوع از آریتمی، پیام‌‌های الکتریکی متعددی از نقاط مختلف قلب ارسال می‌شوند و انقباضات قلب نامنظم می‌گردند. گرچه سرعت تپش قلب ممکن است به 300 ضربان در دقیقه برسد، اما تپش‌های قلب به طورکامل ناموثر می‌باشند و خون بسیار کمی از قلب خارج می‌شود. از آنجایی که مغز اندامی است که بیشترین حساسیت را به کمبود خون حاوی اکسیژن دارد، ‌لذا فیبریلاسیون بطنی منجر به بی‌هوشی می‌گردد. در این شرایط افراد حاضر در محل، باید بلافاصله با اورژانس (115) تماس بگیرند یا اگر فرد به خوبی نفس نمی‌کشد، بلافاصله احیای قلبی ریوی (CPR) انجام دهند. معمولا استفاده از دستگاه شوک الکتریکی (دفیبریلاتور) برای بازگرداندن ریتم طبیعی قلب به منظور پیشگیری از آسیب شدید به مغز و سایر اندام‌ها ضروری است. سالانه افراد زیادی در اثر فیبریلاسیون بطنی دچار مرگ ناگهانی می‌شوند.

دفیبریلاتور (یا دفیبریلاتور خارجی خودکار یا AED) دستگاهی الکترونیکی است که پرسنل اورژانس یا سایر افراد آموزش دیده از آن برای شوک دادن به فردی استفاده می‌کنند که قلبش دچار فیبریلاسیون شده است. امروزه دفیبریلاتورها در بسیاری از اماکن عمومی مثل فرودگاه‌ها نصب شده‌اند.

 

مانور وال سالوا 

اگر پزشک تاکی‌کاردی فوق بطنی شما را تشخیص دهد،‌ وی ممکن است تکنیکی تحت عنوان مانور وال‌سالوا را به منظور کمک به کنترل تپش مختصر قلب، انجام دهد. این تکنیک به شرح ذیل است:

دراز بکشید، سپس یک نفس عمیق کشیده و تا جایی که می‌توانید نفس خود را نگه دارید. سرفه کردن نیز اثر مشابهی ایجاد می‌نماید. متاسفانه این مانور همواره پاسخ نمی‌دهد.

اما اگر دارای علایم شدیدی مانند سبکی سر، تنگی نفس یا درد سینه هستید و یا در صورتیکه این علایم بعد از انجام مانور همچنان در شما وجود دارند، سریعا به بیمارستان مراجعه کنید. شما دراز بکشید و بلافاصله فردی با اورژانس (115) تماس بگیرد.

 

 تشخیص نارسایی قلبی  

قلب نسبت به آنچه که شما روزانه از آن استفاده می‌کنید، قدرت و توان بیشتری دارد. لذا اگر قلب آسیب مختصری ببیند می‌تواند کاهش پمپاژ خود را جبران نماید. این امر با بزرگ شدن قلب، افزایش توده عضلانی قلب و تپش سریع‌تر قلب صورت می‌گیرد. همچنین بدن سعی می‌کند از طریق افزایش فشارخون و انحراف خون از برخی اندام‌های کمتر حیاتی به منظور حفظ جریان خون قلب و مغز، ضعف قلب را جبران نماید. ممکن است این مکانیسم‌های جبرانی شروع علایم نارسایی قلبی را تا مدت‌ها به تعویق بیاندازند، اما با افزایش حجم کار قلب، سرانجام علایم نارسایی قلب بروز می‌کنند.

ممکن است کاهش عملکرد قلب به نظر ناگهانی بیاید ولی زمانیکه علایم نارسایی قلب در شما تشخیص داده می‌شود، در حقیقت فعالیت قلب از مدتی قبل کاهش یافته است. بسیاری از علایم نارسایی قلبی مشابه با علایم سایر بیماری‌ها می‌باشند، لذا این علایم لزوما نارسایی قلبی را نشان نمی‌دهند.  

به خصوص اگر در گذشته سابقه بیماری‌های قلبی و علایمی مانند تنگی تنفس، خستگی غیرطبیعی و تورم را داشته باشید، پزشک احتمال حمله قلبی را در شما در نظر می‌گیرد. پزشک با استفاده از یک گوشی پزشکی می‌تواند احتمال وجود نارسایی قلبی را ارزیابی نماید. این کار از طریق گوش دادن به قفسه سینه برای بررسی وجود رال‌ها یا صداهای خراشنده‌ای که نشان دهنده وجود مایع در ریه‌‌ها می‌باشند و گوش دادن به قلب برای بررسی وجود صدای نشان دهنده مورمور قلبی یا یک ضربان خیلی سریع و بسیار نامنظم قلب انجام می‌گیرد. استفاده از ضربات آهسته و پیوسته که پزشک با استفاده از دست‌های خود انجام می‌دهد، روش دیگری برای تشخیص وجود مایع در ریه‌‌ها می‌باشد. پزشک به دقت به رگهای گردن نگاه می‌کند تا نشانه‌های افزایش حجم مایعات را ببیند و پاها و زانوهای شما را برای تشخیص ادم و تورم فشار می‌دهد. وجود ادم و تورم یکی از نشانه‌های وجود آب اضافی در زیر پوست می‌باشد. پزشک می‌تواند بررسی‌های متعددی را به منظور تایید تشخیص خود انجام دهد: 

• عکس‌برداری با استفاده از اشعه ایکس از قفسه سینه. ممکن است این عکس قفسه سینه، بزرگ شدن قلب و تجمع مایعات در ریه‌‌ها را نشان دهد.

• نوار قلب (الکتروکاردیوگرام یا ECG) ممکن است تغییرات ریتم قلب، افزایش ضخامت قلب و یا نشانه‌های پیشین آسیب قلبی را نشان دهد. 

• اکوکاردیوگرافی ، اندازه ‌قلب و تحرک دیواره قلب در طول انقباض و انبساط قلب را اندازه‌گیری می‌کند. اکوی قلبی همچنین می‌تواند عملکرد کلی عضله قلب را اندازه‌گیری کند و بیماری‌های دریچه‌ای قلب را نشان دهد.

• استرس‌تست‌ورزشی  ممکن است به تعیین علت علایم بالینی شما کمک کند.

• تصویربرداری هسته‌ای ممکن است برای ارزیابی عملکردکلی عضله قلب شما لازم باشد.

• ام.آر.آی (MRI)، ممکن است به تشخیص علت و ارزیابی توان کلی قلب کمک کند.

• اگرچه تکنیک‌های کاتترگذاری قلبی  یا تصویربرداری هسته‌ای  معمولا برای تشخیص نارسایی قلبی لازم نمی‌باشند، ولی این تکنیک‌ها می‌توانند اطلاعاتی درباره نحوه آسیب دیدن قلب فراهم کنند و همچنین پزشکان را قادر می‌سازند تا آن دسته از نارسایی‌های قلبی را که می‌توان تصحیح نمود، شناسایی نمایند. آزمایش‌های جدید خونی، غلظتBMP (هورمونی که در قلب تولید می‌شود) یا NT–pro BNP (جز اصلی BNP) را اندازه‌گیری می‌کنند. هر دوی این موارد نشانگر دیسترس قلبی می‌باشند. میزان زیاد این مواد مبین وجود نارسایی قلبی و شدت آن است.

 

 علایم بالینی نارسایی قلبی 

اگر دچار هر یک از علایم بالینی زیر شدید، بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید:

• تنگی نفس، به خصوص هنگام دراز کشیدن و در حین فعالیت.

• بیدار شدن از خواب به علت تنگی نفس.

• خستگی نامعمول یا خواب آلودگی.

• سرفه درهنگام فعالیت و یا درازکشیدن.

• خلط صورتی رنگ.

• ادم و ورم در ساق‌ها و مچ پاها.

• از دست دادن اشتها و یا احساس عدم هضم غذا.

• ورم شکمی.

• ورم ناگهانی، افزایش وزن ناشی از احتباس مایعات. 

• تپش قلب.

 

 تشخیص علایم هشدار دهنده سکته مغزی

عوارض و اثرات سکته‌های مغزی ممکن است خفیف یا شدید بوده و موقتی یا دایمی باشند. در برخی از انواع سکته‌های مغزی ، مراقبت فوری و سریع پزشکی و بازگرداندن سریع خون‌رسانی به مغز، ممکن است آسیب وارده به مغز را به حداقل برساند و بهبودی ناحیه دچار سکته مغزی را به حداکثر برساند. سه ساعت نخست بعد از وقوع سکته مغزی حیاتی‌ترین ساعات هستند، بنابراین باید به سرعت نسبت به علایم بالینی سکته مغزی واکنش نشان داد. بیشترین تاخیر در شروع درمان، به علت دیر رسیدن بیماران دچار سکته مغزی به بیمارستان رخ می‌دهند. معمولا این بیماران مدت زمان زیادی صبر می‌کنند و سپس با اورژانس تماس گرفته و یا به بیمارستان مراجعه می‌نمایند. هرگز خود را معطل نکنید و بلافاصله با اورژانس تماس گرفته و یا به بیمارستان مراجعه نمایید.

 

 علایم هشداردهنده سکته مغزی

اگر متوجه یک یا چند مورد از علایم زیر در خودتان یا یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود شدید، تاخیر نکنید. سریعاً به اورژانس (115) زنگ بزنید و یا بلافاصله به بیمارستان مراجعه نمایید:

• بی‌حسی یا ضعف ناگهانی در صورت، بازوها، یا پاها بویژه در یک سمت از بدن.

• گیجی ناگهانی، و یا مشکل ناگهانی در صحبت کردن یا فهمیدن صحبت دیگران.

• مشکل ناگهانی در بینایی یک یا هر دو چشم.

• مشکل ناگهانی در پیاده‌روی، سرگیجه، عدم تعادل، عدم شنوایی یا عدم هماهنگی.

• سردرد ناگهانی، شدید و بی‌سابقه و بدون دلیل مشخص، یا تغییر در روند سردردهایی مثل میگرن که شما از قبل آنها را داشته‌اید .

خود را برای اقدامات زیر آماده کنید :

• از هیچیک از این علایم غفلت نکنید، حتی اگر از بین رفتند. به خاطر داشته باشید که در هنگام سکته مغزی تمام این علایم با هم رخ نمی‌دهند و ممکن است علایم اولیه خیلی شدید نباشند. 

• اگر می توانید زمان شروع این علایم را یادداشت کنید. کادر درمانی معمولا می‌خواهند بدانند که چه زمانی اولین علایم شروع شدند. 

• اگر نزدیکان شما، علایم سکته مغزی را نشان داند بلافاصله به اورژانس (115) زنگ بزنید. علیرغم اعتراض فرد و یا انکار علایم از سوی وی،  شما کار خود را انجام بدهید.

خود را برای اقدامات اورژانسی آماده کنید :

• لیستی از شماره‌های خدمات اورژانسی را نزدیک تلفن یا کیف جیبی یا کیف دستی خود بگذارید.

• تحقیق کنیدکه کدام بیمارستان در حوالی شما خدمات 24 ساعته به بیماران مبتلا به سکته مغزی ارایه می‌دهد و همچنین آدرس نزدیکترین مرکز درمانی و بیمارستان را در زیر فهرست تلفن‌ها یادداشت نمایید.

 حملات گذرای کاهش خون‌رسانی 

حمله گذرای کاهش خون‌رسانی (TIA)، سکته مغزی کوچک یا سکته مغزی هشداردهنده نیز نامیده می‌شود. TIA زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خونی موقتا جریان خون به سمت مغز را متوقف می‌کند ولی قبل از اینکه آسیب جدی به مغز برسد، آنرا ترک می‌کند.  TIAممکن است چند دقیقه تا 24 ساعت طول بکشد، ولی سپس این علایم بالینی از بین می‌روند و ایجاد آسیب دایمی نمی‌کنند. TIA باعث وقوع علایمی مانند سکته مغزی می‌شود، ولی سبب آسیب دایمی نمی‌شود. با این حال، TIA یک شاخص بسیار مهمی برای سکته مغزی محسوب می‌شود: از هر سه نفری که به TIA دچار می‌شوند، یک نفر در آینده دچار سکته مغزی خواهد شد. 

اما TIA هیچ اطلاعاتی درباره زمان بروز سکته مغزی ناتوان‌کننده و یا کشنده بعدی نمی‌دهد. سکته مغزی ناتوان کننده و یا کشنده بعدی ممکن است روزها و یا شاید سال‌ها بعد اتفاق بیافتد. تنها تفاوت بین TIA و سکته مغزی دوره کوتاه علایم و این حقیقت است که عوارض ناشی از TIA دایمی نیستند. اما مراجعه سریع به نزد پزشک و دریافت مراقبت‌های پزشکی لازم پراهمیت است. پزشک ابتدا باید بررسی کرده و مشخص نماید که آیا شما به TIA دچار شده‌اید یا به سکته مغزی، یا اینکه به بیماری‌های مرتبط دیگری (مانند تشنج، سنکوپ، سردرد میگرنی یا سایر بیماری‌های قلبی) مبتلا شده‌اید. 

 

 علایم هشداردهنده TIA

    اگر متوجه یک یا چند مورد از علایم زیر در خود یا فرد دیگری شدید، تاخیر نکنید. بلافاصله با اورژانس (115) تماس بگیرید یا به بیمارستان مراجعه نمایید، مهم نیست که این علایم چقدر مبهم می‌باشند و یا اینکه چقدر طول کشیده‌اند:

• بی‌حسی، ضعف یا کرختی ناگهانی در بازو یا پا به ویژه در یک سمت بدن.

• بی حسی، ضعف یا کج شدن ناگهانی صورت ، احتمالاً در یک طرف بدن.

• گیجی، مشکل در تکلم یا مشکل در فهمیدن صحبت دیگران بصورت ناگهانی.

• مشکل ناگهانی در دید یک یا هردو چشم؛ این حالت ممکن است شامل تار دیدن، بسته شدن چشم یا دید خاکستری باشد.

• مشکل در راه رفتن، سرگیجه، عدم تعادل، یا عدم هماهنگی به صورت ناگهانی.

• سردرد ناگهانی و شدید بدون علت مشخص.